ಸ್ನೇಹಿತನ ನೆನಪು!

ಬದುಕೇ ಹೀಗೆ. ಒಮ್ಮೆ ನೆನಪು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮರೆವು. ಬದುಕಿನ ಜಂಜಾಟದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನೆನಪಿನ ಬುತ್ತಿಯಲ್ಲಿಡಲು ಅಸಾಧ್ಯ.

ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಮತ್ತು ಶಾಲಾ ಸಹಪಾಠಿಗಳನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಬದುಕಿಗಾಗಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಅರಿಸಿ ದೂರದೂರಿಗೋದರೂ, ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಹಳೆಯ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತದೆ.

ನಿನ್ನೆಯೂ ಹಾಗೆಯೇ ಆಯಿತು. ಬಾಲ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯನ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತಾ ಇತ್ತು. ಕಾರಣ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಮಿಂಚಂಚೆ ತೆರೆದಾಗ ಆತನ ಮೈಲ್ ನನ್ನನ್ನು ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತನನ್ನಾಗಿಸಿತು. ಜಾಲತಾಣಗಳನ್ನು ಜಾಲಾಡಿ ಹೇಗೋ ಐಡಿ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿ ಮಿಂಚಂಚೆ ಮಾಡಿದ್ದ. ಖುಷಿಯೋ ಖುಷಿ.

ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬೆಂಚನ್ನು ಬಿಸಿ ಮಾಡಿದ್ದು, ನೋಟ್ಸ್ಗಳ ವಿನಿಮಯ, ಜಾತ್ರೆಯ ಮಜಾ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮೂರ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಬಾಣಸಿಗರಾದುದು, ಕಾಡು-ಮೇಡು ಅಲೆದುದು, ಪೂಜೆ-ಪುರಸ್ಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದು, ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಈಜಿದ್ದು, ಚೆನ್ನೆಮಣೆ ಆಟ..ಹೀಗೆ ಒಂದೊಂದೇ ನೆನಪುಗಳು ರಾಚಲು ಶುರು. ಇಂತಹ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಖುಷಿ.

ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದಾರಿ ಒಂದಾಯಿತು, ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯನ ದಾರಿ ಇನ್ನೊಂದಾಯಿತು. ಆತ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಪುರೋಹಿತ ವೃತ್ತಿ. ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ 'ಪಂಡಿತ' ಹೊಸೆದಿದೆ. ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿಆತನಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರಿದೆ. ಶುಭವಾಗಲಿ, ಕಂಗ್ರಾಟ್ಸ್.

ನನಗಾದರೋ ಪೆನ್ನು, ಕಾಗದಗಳ ಸಹವಾಸ. ಆ ವೃತ್ತಿ-ಈ ವೃತ್ತಿ ಅಂತ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹಾರದೇ 'ಇದ್ದುದರಲ್ಲಿ ಖುಷಿ' ಪಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಸಲ ಸಮಾಜ, ಸ್ನೇಹಿತರು, ನಂಬಿದ ಹಿರಿಯರಿಂದ ಈ ಖುಷಿಯನ್ನು ಕಸಿಯುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅಸ್ಥಿರನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುವವರು ಇಲ್ಲದಾದಾಗ ಸ್ವಯಂ ಸಾಂತ್ವನ. ಈ ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ದಿವಸ ಅಂತ ಕಾಲವೇ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕು. ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುವಂತೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ 'ಸೆಟ್ಲ್' ಆಗಬೇಕಿದೆ. ಬಹುಶಃ ಈ ಆಶಯಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಮಾತ್ರ ಬಹುದೂರ! ಆಯಷ್ಯ ಮಾತ್ರ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ಇಳಿಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿದೆ.

ಬೋರ್ ಆಯ್ತಾ. ಓದಿ ಮರೆತುಬಿಡಿ. ಇಷ್ಟನ್ನು ಹೇಳಿದುದರಿಂದ ನಾನು ನಿರಾಳ!